Marco, eigenlijk meer fietser dan loper nam last minute de plaats in van een vriendin waar Susan eigenlijk mee naar New York zou gaan en zo begon het marathon avontuur op jacht naar de felbegeerde six star medal dat afgelopen zondag eindigde in Londen.

New York was eigenlijk een beetje een bucket list-dingetje, vertelt Susan. Maar na een paar jaar begon het toch weer te kriebelen. Als je weet dat je het kan, dan smaakt dat naar meer.  Op eigen gelegenheid liepen we samen in 2016 de marathon van Berlijn en daar kwamen we via mede Grensrunner Frans Saes in contact met KiKa. Het succes in Berlijn smaakte naar meer. We lieten ons overhalen om voor KiKa de marathon van Tokyo te gaan lopen.

Dat was ook het moment dat we voor het eerst hoorden over de de world majors. In Tokyo bezochten we op de marathon expo de stand van Abbot. Dit maakte diepe indruk. Het virus had ons te pakken, want we waren immers al op de helft. Three down, only three to go! Maar de echte uitdaging moest nog komen. Nog tijdens onze marathonreis naar Tokyo besloten we nogmaals voor KiKa te gaan lopen; de marathon van Chicago, nog datzelfde jaar. Pittig, maar een beetje sporter gaat geen uitdaging uit de weg. En Tokyo was zo indrukwekkend! Lopen in zo’n wereldstad is zo speciaal. Wanneer kom je nou in Japan? En Chicago, met welke reden zou je daar naartoe gaan?

De marathons zijn een mooie aanleiding om deze prachtige steden te bezoeken.

Boston is wel even een dingetje. Ook al wil je nog zo graag, je komt er niet zomaar tussen tenzij je een hele snelle loper bent. Marco is zo’n snelle loper, maar Susan had het geluk een wild card te kunnen bemachtigen via een Nederlandse reisorganisatie. Die zijn erg schaars en zeer gewild!

Ook Londen is een kwestie van veel geluk en vastberadenheid. Susan werd ingeloot en Marco bemachtigde na lang zoeken een startbewijs via een Engelse charity waarvoor hij sponsorgeld inzamelde.

En zo kwam het avontuur dat min of meer per toeval begon in New York in 2010 afgelopen zondag in Londen tot een einde. De grote finale, de beloning aan de finish op the Mall in Londen waar Susan en Marco beiden de Abbot World Marathon Majors medaille omgehangen kregen.

Welke marathon is ons het meeste bijgebleven? Daar is niet een antwoord op te geven.

New York was de eerste en maakte daardoor veel indruk. Berlijn voelde min of meer als een thuiswedstrijd. Dicht bij huis, dus geen jetlags en makkelijk bereisbaar. Tokyo was heel speciaal omdat je echt aan de andere kant van de wereld zit. Zo’n cultuurverschil! En Chicago is gewoon een prachtige stad met een erg mooi en vlak parcours. Boston was er eentje van de buitencategorie. Het was de natste, koudste en winderigste editie ooit, en dat hebben we geweten! Het was echt enorm afzien. Londen tenslotte was de kers op de taart. Niet alleen omdat het de laatste uit de serie was, maar ook vanwege de uitzinnige feeststemming van deelnemers en publiek langs het parcours.

Extra bijzonder was dat we met ons hele gezin naar Londen waren afgereisd en de kinderen langs de kant stonden om ons aan te moedigen.

Kortom, zo’n six star is niet alleen een kwestie van hard trainen, maar ook van doorzetten, plannen, organiseren en een beetje geluk hebben.